Ustawa z 24 czerwca 2021 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych oraz niektórych innych ustaw wprowadza liczne zmiany w zasiłkach i nie tylko, które obowiązują od 1 stycznia 2022 r. Jedna z nich dotyczy okres pobierania zasiłku po ustaniu zatrudnienia.
Zasiłek chorobowy w trakcie ubezpieczenia przysługuje nadal przez 182 dni (lub 270) osobie, która stała się niezdolna do pracy z powodu choroby w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, zaś na równi z niezdolnością do pracy, zgodnie z art. 6 ustawy zasiłkowej, traktuje się niemożność wykonywania pracy:
- w wyniku decyzji wydanej przez właściwy organ albo uprawniony podmiot na podstawie przepisów o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
- wskutek poddania się obowiązkowi kwarantanny, izolacji w warunkach domowych albo izolacji, o której mowa w przepisach o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi;
- z powodu przebywania w:
- stacjonarnym zakładzie lecznictwa odwykowego w celu leczenia uzależnienia alkoholowego,
- szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne w celu leczenia uzależnienia od środków odurzających lub substancji psychotropowych;
- wskutek poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów.
Zmienił się jednak okres pobierania zasiłku po ustaniu zatrudnienia. Został on skrócony do maksymalnie 91 dni (czyli o połowę) – oczywiście, pod warunkiem że przed rozwiązaniem umowy pracownik nie wykorzystał już części lub pełnego okresu zasiłkowego. Nie dotyczy to jednak niezdolności do pracy, która powstała wskutek:
- poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów,
- spowodowanej gruźlicą lub
- występującej w trakcie ciąży.